Dinsdag, 26 juni 2012
Zoals voorzien neemt Hugo, samen met nog een 40-pelgrims, om 6u45 in Muxia de bus naar Santiago. Hij is blij als hij de bus kan verlaten, want na maanden aan een stapperstempo vooruit te gaan, komt de snelheid van de bus overweldigend over, 'zo vliegen door die bergen, ik zat echt niet op mijn gemak.'
Eens in Santiago nemen ze afscheid van Marie-Jo die er afgesproken heeft met andere pelgrims, ook zij vertrekt pas morgen naar huis. Hugo en Isabelle bezoeken nog eens de kathedraal. Gezien er nu niet zo veel volk is, gaan ze nu wel de trap achter het altaar op om zo bij de buste van Jacobus te komen. 'Ik heb net zoals al miljoenen pelgrims het beeld van langs achter kunnen aanraken. Toch een speciaal gevoel als je zoiets historisch kunt doen.' Dan stapt hij mee met Isabelle naar het busstation waar zij de bus naar huis zal nemen. 'Ik ben er veel bekenden van onderweg tegengekomen, wat staan praten en tenslotte van velen afscheid genomen.'
SMS om 11u20
Alleen op stap. Santiago omarmd en op weg naar zelfde gîte.
'Ik was blij om weer alleen te zijn. Ik ben eerst iets gaan eten en me dan gaan inschrijven in dezelfde herberg als de vorige keer. Mijn rugzak afgezet en dan weer de stad in om nog wat kaartjes en cadeautjes te kopen. Het is ook Marie-Jo haar verjaardag vandaag en de Franse dames hadden mij gevraagd om een cadeautje te kopen en aan haar te bezorgen gezien alleen wij 2 vandaag nog in Santiago zijn.' De namiddag is zo goed als volledig gevuld met praktische zaken. 'En ik kwam Marie-Jo maar niet tegen om haar het cadeautje te geven. Ik heb het op den duur losgelaten om naar haar te zoeken want anders had ik weer geen tijd voor mezelf.' En zo komt er eindelijk wat rust en kan hij weer wat op zichzelf zijn. 'Ik heb mezelf dan maar getrakteerd op een pelgrimsstaf. Ik wou me eigenlijk onderweg één kopen, maar dat is er niet van gekomen. Nu ik het gehaald heb en écht pelgrim ben, heb ik er mij hier - op mijn eindbestemming - één aangeschaft. Eerder als symbool en souvenir, maar misschien ook voor op een volgende tocht, wie weet.'
Terwijl hij in de vooravond op zijn bed zijn kaartjes zit te schrijven, staat Marie-Jo plots voor hem. Haar afspraak met de andere pelgrims verliep niet zoals gepland. 'Ze was behoorlijk teleurgesteld en er vloeiden zelfs wat tranen. Ik ben dan met haar iets gaan drinken en heb haar zo dan toch het cadeautje kunnen geven.'
's Avonds wandelt hij nog eens alleen rond in Santiago. ' 't Was zo een echte zomeravond, 't was zeker nog 25 graden. En al een heel anders sfeer dan de vorige keer als ik hier als pas aangekomen pelgrim rondliep.'
Later op de avond proberen we mails met de vluchtgegevens naar mekaar door te mailen, maar tevergeefs, ''t Is hier soms een apeland.'
Na een lange en drukke dag van rondlopen, praktische regelingen en afscheid nemen, gaat Hugo slapen en gaan zijn gedachten al naar het thuisfront. De laatste nacht op Spaanse bodem. Morgen is het hij terug thuis !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten